Canımı Yakan Canan

Bir can, bir beden
Çarpışan iki duygu,
Sevgi ve sebep olduğu acı,
Sevdiğinizi incitmek, bundan da acı duymak,
Bu his nasıl tarif edilir bilmem, ama hissetiyim şey,
Depremden sonra yer kürede oluşan çatlaklara eş değer.
Tıpkı yıldırımın düştüğü yerde,
Bıraktığı devasa çukurlar gibi,
Ruhumun derinliklerinde oluşan yarılmalar.
Bunun sebebi sevdiğimi incitmek mi?
Sevdiğimden daha çok sevilipte, anlaşılmamak mı?
İşte burası meçhul, yıllardır çözemediğim muamma.
Omuzlarıma çökmüş tonlarca ağırlık var sanki
Sızlıyor bedenim, garip bir sızı hem de,
Canım acıyor yangının ortasındayım sanki
İçim burkuluyor, hüzün bulutları çöküyor gözlerime,
Ne yorgunluktan nede hastalıktan,
Yüreğimdeki açılan yaradan.
Pansuman kar eder mi, bu yaraya,
Zaman merhem olur mu? Bilmem,
Bilirim ki açılan her yara, mutlaka iz bırakır.
Bu yaranın izi bende, kıyamete kadar durur.
Canımı yakan canan,dilerim fani dünya sana kalır.