Canımın İçi

yüreğim taş değil ki
emanet değil sevgin
başka aşklar gibi geçmez benim baharım
dört mevsimde ben aşk açarım
benim duvarlarım betonlarla değil
senin şefkatinle örülü
ne zaman sızarsan güneş ışığıyla penceremden
sana açık bir yürek bulursun
ten uyumu eşleşmesede olur
ben senin ruhuna hitap etmeliyim
yorgun bir gemicinin sığı sularında değil benim sevdam
engin deriliklerde,lakin
limanıma ne zaman istersen demir atabilirisin
sensizliğimi küçümseme
feleği şaşırtmalıyım
kendimi dikenli yollara vurmadan
kalemimde,yüreğimde hüküm sür
ve beni önemse
bu dizlerim iyice yorulmadan

çünkü canımın içi
ben sendeki tandırda piştim
gün oldu,dağlarda gül
gün oldu ocağında kül
tükenmez bendeki sevdalar
akarım sana nehirler dolusu
içimde hala bitmedi heyecan
ve hala çocuk coşkusu
canımı içi varlığınla ölümsüzleştim
cezasa vefasa,hep müebbet
lakin beni demir tutsaklıklar değil de
sadece öldüren,yokluğunun korkusu
bir makaslık mesafeyle kesik farzet ayrılık
karaya vur gemici
bak pervane gibi,dönmekten yoruldum artık.