Canımızı Yakan Neydi?

En çok canımızı yakan neydi bu hayatta?
Karşılıksız sevdalara düşüp de yanıp yakıldığımız,
Bundan büyük acı, dert yoktur dediğimiz,
Değmez kalpler uğruna iğne ipliğe döndüğümüz,

En çok canımızı yakan neydi bu hayatta?
Parasız kalıp, dertlenip, ben ne yapacağım dediğimiz,
Kazanamadığımız sınavlara ah edip, bittiğimizi sandığımız,
Giremediğimiz işlerin parasına, mevkisine daldığımız,

En çok canımızı yakan neydi bu hayatta?
Dostlardan sevgilileri uğruna ayrı düştüğümüz,
Karanlıklarda dost diye küçük bir kediye sığındığımız,
Yarı yolda bırakılsak bile dost dost diye sarıldığımız,

En çok canımızı yakan neydi bu hayatta?
Güçsüzlüklerimize yenilip, yerlerde süründüğümüz,
Gücün kalpten geldiğini unutup, güçlülerin peşine düştüğümüz,
Paranın en büyük güç olduğuna kanıp, para için güdüldüğümüz,

En çok canımızı yakan neydi bu hayatta?
Babamızı beyaz bir kefenle sarıp, gül suyuyla uğurladığımız,
Geceleri kapı aralarından yaşıyor mu diye Annemizin nefesini dinlediğimiz,
Evladımızı köksüz nedenler uğruna, namussuz bir kurşuna feda ettiğimiz,

Soruyorum şimdi söyleyin bana: En çok canımızı yakan neydi bu hayatta?
Ehlikeyif sevgililerimiz mi?
Ruhumuza değemeyen paralar mı?
Torpilsizleri elemek için yapılan sınavlar mı?
Vurdumduymaz dostlar mı?
Gerçeği göğüs kafesimizde saklı olan güç mü?
Yoksa!
Babamızın sıcak kucağına olan hasret mi?
Anamızın gözyaşlı dualarına özlem mi?
Evladımızın süt kokusuna doyamamak mı?

17 Aralık 2008/11.45