Canın Sağolsun

Seni sevmiştim.

Hemde çok sevmiştim;

Hiç nedensiz, sebebsiz...

Sadece sensin diye.

Ne hayeller kurmuştum;

Bellimi olur belki,

Sende seversin diye.

Bir yuva dilemiştim,

Sevdadan duvarları olan...

Aşk dolu, huzur dolu.

Mutluluk abidesi görecekti;

Belki ilk defa Bolu.

Güllerle süsleyecektim,

Dağı taşı hatta yolu...

Ömrüne ömür katacaktım,

Gülüşüne gülüş...!

Hüzün olmayacaktı gözlerinde;

Ve titremeyecekti sözlerin.

Bir dediğin birde kalacaktı;

İki hiç olmayacaktı.

Yüzündeki güller solmayacaktı.

Sahibi sen olacaktın,

Şimdi kanayan bu yüreğin.

Ama olmadı, olamadı.

Ne diyelim canın sağolsun...!



Gül ile bülbül gibiyiz senle:

Gül aşık olmuş bülbüle!

Bülbül bakmadan geçmiş gitmiş.

Bir şans bile vermemiş güle.

Gül içerlemiş bu hale...

Kapılmış bir derde,

Ağlamaktan olduğu yerde,

Sararmış solmuş,

Kurumuş düşmüş dalından...

Eeee bülbül bu,

Anlarmı gülün halından.

Burda bülbül sen oluyorsun,

Gül de ben galiba...

Kusura bakma ne olur!

Seni güle benzetirdim;

Şimdi ben güle özendim.

Hep böyle mi olur sevdalar?

Seven karşılığını hiç bulmaz mı?

Hiç bir sevda masalında,

Mutlu son olmaz mı?

Ama olmuyormuş anladım.

Bizde de olmadı, olamadı.

Ne diyelim canın sağolsun...!