Çare/s/b/iz

en ilk önce eski bizden başladım
bizden kalan beni sana
senden kalanları bana
ve seni bize aradım.
hokkabazlık değildi amacım
seni bulacaktım
oysa göz yanılgını bile bulamadım
seni bize bulamadım

yanılgıyı mütakiben
geldiğin yere baktım
gittiğin ufka daldım
ayak izlerini öptüm kokladım
senden bir nebze aradım
köpeklik değildi amacım
oysa senden bir zere bile duyamadım
seni bize bulamadım.

avuçlarımı mevlaya açtım
kaldırıp başımı semaya baktım
bizden ben kalalı
senli bize toprak gibi açtım
bir rahmet gibi seni yağdıracaktım
olmadı yapamadım

gün aynı senli günlerdeki gibi
gök ışıl ışıl sema mavi inci dibi
bilmiyorlar senin bizi terk ettiğini
görmemişler senin gece gittiğini
bi yerlerde güzel görünmek için sana
güneş karın dolusu sırtarıyordu bana
şaklabanlık değildi yaptığım
sanırsam en büyük soytarılığı yaptım
ama seni bize bulamadım.
heralde halimin haddini aştım
belkide herşeyi zıttınla öğretmendedir
seni hala bulamayışım...