Çaresizliğim...

şimdi kış vuruyor satırlarıma
senin gidişin üşütüyor beni
bir yaprak misali dalımdan kopardın beni
ordan oraya uçuşuyor kalbim
hiç biryerde senin yanında gibi mutlu olmayacağım
hiç bir zaman o omzundaki kadar güvenlide hissetmeyeceğim kendimi
o cesareti kimse veremeyecek bana
kimse bana sahip çıkmayacak çıkamayacak...
hep senin kalacağım
ve bunu yokluğunla başaracağım...
biz hep birlikte olan iki yabancıydık belkide
çünkü aşık değildin...
sen bana aşkı öğrettin her saniye bağlandım sana
aslına bakarsan şimdide pek bişey değişmedi sadece
bundan sonra yokluğunla yaşayacağım.
dalımda değil ama gökyüzünde uçacağım.
yokluğunla belkide göklerde uçacağım
sen ne kadar büyüksün içimde biliyormusun
aslında seni ben büyüttüm içimde
kimsenin bulamayacağı,çözemeyeceği bir sır yaptım seni kendime
ahhh nurum ahhh derdin..
seni hep dev yürekli sandım
ama görüyorumki yüreğin okadar ufakki beni sığdıramadın.
bana yer ayrımadın gönlünde....
yavaşça gece iniyor gözlerime
dev yüreğine ne oldu ?
ben yanlızım şimdi
ama umarım sen yanlız kalmazsın umarım sevip sevilirsin
çünkü ben sana göre çok şanslıyım ben seviyorum ve yokluğunda beni seviyor..
soğuk bedenim hep mutlu olmanı ister
feryad değil bu sadece çaresizliğim...