Çaresizlik?

Bak yokluğun kendini nasıl hissettirdi
Uykusuzluğun pençesindeyim
Sen sensizlikten çok uzakta; ya ben
Ben sensizliğin üzüntüsündeyim

Dağlarla karşılıklı oturup ağlaştık
Onun derdi çok benin ki malum sen
Karanlıktan korkusuymuş onun ki
Benimse sensin nefesimi kesen

Güya geleceksin ya onunla avuttum kendimi
Sonunda sen olacaksan sensizliğin bekçisiyim
Sen olmadan belki bir hiç ama
Sen olunca âşıkların aldığı nefesiyim

Giderken geçtiğin yollar bile şikâyetçi
Nasıl oldu da gitmesine izin verdik diyorlar
Onu böylesine seven varken deyip
Her hesap sorduğumda dizlerime kapanıyorlar

Çiçekler sensizliğin tanımını istediler bugün
Aynaya bakıp ta kendini görememek
Yüreğindeki bu sıkıntının nedeni ne dediler
Ayaklarım olduğu halde sana yürüyememek

Şu yanaklarımdan akanlar var ya onlar gözyaşı değil
Onlar senin yeisinle yoğrulmuş damlalar
Sen bu gözlerden gittin gideli
Duygularım gözlerimle birlikte hüsrandalar

Yıldızlar mı onlarda hüsran içinde
Bulutlar onların hüzünlerini perdeliyor
Oysa üzüntümün perdesini çeken bile yok
Sanırım bu sensizlik olmalı bana sesleniyor

Bir bankın üzerinde elimi sımsıkı kavrayan eller
Diyetmiş onlar aslında sensizliğin elleriymiş
Peki, şimdi duygularımın böğrüne saplanan
O kan çanağı da hasretinin hançeriymiş

Duyduğun gibi rüyalarımın meleği
Her şeyin cevabı sen ve sensizlik
Sevdadır bunun adı hasretin yok gereği
Lakin çaresizlik, çaresizlik?