Çaresizlik Söyletiyor

Ne zaman kar yağsa
Beynim tutulur aklım üşür
Kanım çekilir tenimden
Ovalayıp ellerimi saklarım kolumun altına
Bilirim orda ısınır
Bir an olsa da




Ve içime ayaz düşer
Unutulmuş bir şehir yüreğimi kaşır
Gök kubbeyi yorgan bilenler aklıma hücum eder
Eski paltoya sarılıp kuytu arayanlar yaramı deşer
Yoksulluğun resmi canlanır gözlerimde
Van da burnu kızaran bebeği
Çorapsız bir çocuğu düşlerim
Bir annenin çaresizliği oturur içime
işte o an ben bende biterim




Hala birileri ellerini üfleyip ısıtıyor
Ateşini nefesinde taşıyorsa
Olur olmaza kızarım
Kafa tutarım zalimin hinliğine
Hayata diklenirim
Adil olmayan düzene ana avrat söverim
Affetsin ahali
Ben bir anayım
İçime palazlanan çaresizlik söyletir