Carpe Diem (ağ Attık Yaşanacak An'lara)

Tüm sokaklarda çigan müziği,
Deniz'le vals telaşesinde martılar.
Süzülürken boğazın sularında beyaz bir kuğu gibi vapurlar,
yakamozlar gökyüzünden gülümsüyor bu kez.
Ya rüyadayım yahut dün gece şehirle oynadı melekler.



Akreple yelkovan mola vermiş,
teğet geçmiş bulutlar yağmurlara, inci damıtıyor.
İlk kez görüyorum lacivert sardunyaları,
anlıyorum.....Aşk toprağa kök salıyor.



Yok oldu saçlarımdan gümüş teller,
taş plak kadar eski sevdam tazelendi yüreğimde.
Yaşım kadar ağır bir rehavetti kirpiklerimde yokluğun,
son istasyonda unuttuğum eski bir şal şimdi,
senden yoksunluğum.



Nasıl tanıdık kulağımdaki tını,
oysa biz bu şehirde hiç dans etmedik.
Bu baş döndüren sarhoşluk
kelebek kanadından tenimize dokunan/bulaşan,
efsunlu bir tılsım olmalı.
Belki de,
seninle yaşa(ya)madığım serkeşliğin,
en asil y/anları.


"Kirpiklerimizin gölgesi buluşunca gözlerimizde,
uçurtmaların ipini bırakacaktık.
Kederli avunuşlar yok olunca avuçlarımızdan,
kaldığımız yerden başlayacaktık".



Vaktidir şimdi,
gecikmiş Nevbaharın.
Ve ağlara yakalanma zamanıdır,
kaybedilmiş an'ların...