Cavidan

İyi değilim.

Sen sevdayı sol yanıma koyup gideli
Nasıl yorgunum, nasıl kırgınım hayata
Bilemezsin.

Yüzüme sürdüğün o saçlara uzağım şimdi,
Sitemler dil ucuna hazır kıta.
Küfrün bini bin para,
İçim dışım paramparça,
Yitirdim benliğimi, yitirdim Cavidan.

Bundan böyle
Ne seni tanır ne kendimi bilirim,
Söyle sensiz nasıl yaşanır bu şehir?
Gördün mü hiç?
Hangi sevda küllenmiş kendi başına?
Hangi Mecnun yenilmiş yürek acısına?
Söyle hangi gönül toplayıp can kırığını,
Aşk ateşinden kaçmaya yeltenmiş?

Çok görme vuslat ateşini
Sen içimdeki cehennemi gör.

Gör,
isyanıma ev sahipliği yapan şu göğüs kafesim,
Nasıl dar geliyor hibe ettiğin bu yalnızlığa.
Gel gör ki,
Her gün biraz daha bükülür belim,
Yaklaştıkça yüzüm kara toprağa.

Bırakma sen vuslata açık bir kapı,
Göreceksin,
İki kişilik sevdalar nasıl yaşanır,
Sana inat, hasrete inat, tek başına, bir başına...

Ruhuma uçurum olsa sevdaya dair çizgim,
Yankılanır çığlık çığlık uzaklara bu acı ezgim.
Ben piştim Cavidan,
Sen de yan, bir zaman yaktığın bu kor ateşte
Yan Cavidan, sen de yan
Yan ki bilesin,
El kadar yürek nasıl dayanır cehennem ateşine.