Çay

Kanatların var dediğim günlerde, bir bulut karmaşası yaşadığım doğrudur.

Yalnız mısın hala?
İçilecek çayın, edilecek muhabbetin ve kovulacak derdin var mı yine ?

Yaa!
Bir ara sana gelecektim,
Yollar mı tükendi yoksa, ayaklarım mı bitti haladır bir bilmezlik,
Ve varsa bir ümit kapı eşiğine sığacak bir kaç adım canlanmalı...
Ve belki o çaydan da içmeli.

Pek çok zaman geçti,
Bildiklerimizin yerine bilmediklerimiz hükümdar şimdi, Ki bir düşün, içinde cennet payı diye ellerimin saçlarını tarar aklı, kalbimi çoktandır meşgul eden kurban.

Seni tanıyan ben hala yaşıyor, her şey aynı,
İkindiden beridir basım bir yerde, aklım bir yerde, iyi diyoruz ya; iyiyiz işte.
Yakınım sana eskiden olduğu gibi, bir gece yarısı çayına ortak olacak kadar...
Vakit, senden buyur eden bir yol olursa çayına karışırım belki taaa çok geçmişlere gitmişlere...

Türkiye'ye geçeceğim ya; zamanı zorlamak, çıldırtmak gibi bir şey benimki.
Ansızın, sadece ölmek!

Şiir: Hazan YILMAZ