Çay Bardağı

göğsümün sol yanını çimdiklerken o yara
şahadet parmağım kısaldı
yüzüne değerken,

ellerimin titremesinden korktum en çok

senden gayrı
rüzgâra savrulacak gibi
kopacak gidecek başka bir mekânda kırılacak sanki

meğer ne büyük korkuymuş
ateşini almak gamzenin
ılık temmuz sallarken o tekneyi, yakarcasına sarılmak şakağına

daha senden gayrı doğarken gün ışığına
yamacımda savruk anafor
dudaklarım geceden kalma



görmek ve silmek
avuçlarımdaki daralan çizgileri
hayatı uzatır gibi, kandırmak çocuksu


zor
aynalara bakmak artık
gidişi izlemek kendi gözünden, henüz doğmuşken

boyumca zıbınlar bulup
somurmak ana memesini yine
ve bu kadar ezberlemişken ninnileri, dinlemek


hele tüm makamlar
zorlarken dimağı
keman sesi kokuyorsa yakamozun dövdüğü köşe, artık aşınmışsa

asırlık hikâyeler üşüşmüş başına
acıların yorgunluğunu sırtlanacak omuzların nasırlı, dermansız ise

erken gelmişliğin anasına
geç kalmışlığın avradına söverken, içinde son kalan kırıntı

kadehler küçülür
çay bardağına saklanır buzsuz ve susuz rakı ...