Çay Boyu Yalnızlık

Uzun servi ağaçları düşüncemi delip geçiyor 

Bütün gökyüzü sağanak halinde 

Düşüyor rengarenk boyanmış 

Yalnızlık çeken sandalyelere 

Şöyle semiz bir keçi bulmalı 

Devretmek için günahlarımı 

Şehrimi izliyorum 

Bir bardak çayın  silüeti düşüyor masama 

Ilık yaz akşamında 

Kıyama durmuş dedikodu karşı sohbette 

Ah o Neriman hep o çıban başı Neriman 

Gül ağacının dibine düşmüş 

Gün ışığı bir lamba , yarı loş

Kahpe gönül gençliğine tutkulu 

Düşünceler sarhoş 

Bir bulabilsem kendimi 

Ah şu yaz akşamları ah seni gidi Neriman

Garsonun bakışı alır beni 

Yorgun akşamlarda başını yasladığın 

Omzumun nefesi daralır 

Özlemek zor 

Özlemek nasırlı bir parmak ucu 

Bastıkça hatırlatır kendini 

Bastıkça batar bir batağa 

Keşkelerin acıklı hikayesi 

Dalıp giden düşüncelerin arasında 

Garsonun sesi " Abi alır mısın bir daha"

Alabilsem  keşke 

Bırakır mıyım bir daha 

Vallahi Neriman'ında suçu yok 

Beşinci bardak çay 

Ben beni dinlerken bunalmışım 

Al oğlum hesabı 

Rahat bırakın Neriman'ı