Cefa / Bir Varmış Bir Yokmuş

Yıllarca bu dünyanın, cefasını çekerek
Bazen sevinç içinde, bazense üzülerek
Sırtımdaki kılıçla , 'Allah Allah' diyerek
Üşüsem de acının bir yerini kesmedim

Şiir yazdım, söyledim size ulaşır diye
Bu amansız hastalık, belki bulaşır diye
Ettiğim her yemin de sizle dolaşır diye
Çölde bile vahanın, bir yerinde esmedim

Ah ben şiirlerimle doldurdum dimağımı
Kimseler dokuyamaz , bende olan ağını
Sanma ki sürmüyorum bu devranın çağını
Gülde bile yaprağın, bir yerinden düşmedim

Zaman geçip giderken, acılarla baş başa
Kimseler yetişemez , içimdeki telaşa
Katsan katmasan da ne , gözlerimdeki yaşa
Gölde bile suların, katresinden içmedim.

Ağlıyorsa gençliğin o sonsuzluk durumu
Bize de düşer bir gün, alimlerin huzuru
Bakmasın gözlerime, değmesin hiç nazarı
Dalda masmavi boncuk ,olup da hiç gülmedim...

Ben en güzel günleri, sarıp da bulutlara
Doyamadım seyrine, derip de bağlarında
Yanmışım yine yanmış,lav olup dağlarında
Dolup da gönüllere, sönerek hiç ölmedim...

Şair der ki nazikçe , verin benim çiçeği
Zaman alıyor elden ,gülü börtü-böceği
İster dalımı alsın , isterse yaprağımı
Yol olup da sizlere, bir gün olsun gelmedim...

Gelip de sizlere ben,bir gün olsun demedim...

hea. 2015