Cehennem Çocukları

Ölüm nefes kadar yakın orada hayattan daha yakın,
Şeytan müritlerini yollamıştır çoktan oraya,
İşte orada eskiden bir ressamın yüzlerine çizdiği,
Masum tebessümü ile çocuklar dolaşırdı,
Gül kokulu bahçelerin içinde misket misket gözlerle,
Şimdi yine dolaşırlar o çocuklar lakin cüzamlı,
Yalın ayak hayalet misali gezinirler,
Eskiden nice hayallerini kazıdıkları,
Şimdi göz yaşları ile yıkılmış yüksek duvarlar arasında,
İnsan suretine bürünmüş bir canavardan kaçmak adına,
Tek istedikleri yaşamak aslında belki bir iki saniye daha fazla,
Ya da son kez başlarını analarının yumuşak göğsüne dayamak,
Güven duygusuyla,
Böylece görmek,
Bir sabah ekmek almaya gidip bir daha dönmeyen babalarının,
Akıllarında kalan son halini.

Orada gökyüzü kana boyanmıştır sadece koyu laci kana,
Artık semada mavi balonlar değil kara dumanlar vardır,
Eskiden kırlangıçların raks ettiği bülbüllerin şakıdığı yuvada,
Hain akbabalar şimdilerde ölüm uçuşlarına çıkmışlardır,
Belki bir çocuğa rastlayıp onu da ürpertilere teslim alacaklar,
Sonra gözlerinin içinde insanın içini titreten bir şey belirecek,
Daha fazla av isteği.

Orada oyun oynamak nedir anımsamazlar büyük ihtimalle
Doğar doğmaz büyümek zorunda kaldıkları için,
Lanet de edemezler saf dudakları arasından,
Sadece sevgiye inandıkları için...

Kimisi daha bir az önce onunla birlikte olan ablasının,
Delik deşik cesedinin başında ağlar her şeyden habersiz,
Bazısı en giz yere saklanmaya sığınmaya çalışır,
Kurtulma umuduyla,
Bilmem ki kaçının gözü yaşlı,
Kaçının hayalleri kayboldu bu uğurda,
Bilmem ki...

Orada hayatlar eğer hala kaldıysa hep kalbur üstü,
Bir kurşun kadar yakın öte dünya,
Bir bomba sesi kadar ürkütücü,
Her sabah uyanmaktan mutlu mu olurlar,
Yoksa acaba bugün kim ölecek diye mi sorarlar,
Bilmem ki...

İşte onlar cehennem azabı içindelerdir bu vakitlerde,
Yağmuru hep kızıl sanırlar,
Cehennemde çocuk olmak onların zorunlu işleri,
Minik yürekleri korku dolu,
Minnacık avuçları yara içinde,
Çocuk olmak denirse işte buna nihayetinde çocuk onlar

Ben hiç cehenneme gitmedim ama cehennemini görüyorum,
Gözlerine körebe oynarcasına peşkeş çekenlere dizelerim,
Birileri dur demedikçe bitmeyecek bu adım gibi eminim,
Dur deyin artık,
Durdurun bu yüzüne tükürdüğümün savaşını,
Kurtarın çocukları,
Kurtarın...