Cehennemden Mektup

Ey şairlerin şairi ,Büyük usta
Beni duyuyor musun
Bilmem ama ...
Sen gittikten sonra
Bu köhne dünyada
Hiç değişen bir şey yok
Aynı tas aynı tarak
Sadece yıkananlar
Yıkayanlar değişmiş
Bu günah hamamında
Sakın meraklanma...

Hani senin zamanında
Çirkin suratlı dar omuzlu
Ahlaklı ahlaksızlar vardı ya
Aynısının tıpkısını
Dün gördüm köşe başında
Kenafir gözleriyle
Otobüs bekleyen kızcağıza
Ağzından akan salyalarla,
Yanaşıyordu..ha babam ha..
Hele bu sahneyi
Perde arkasında seyredenler
Hepsi birer zebaniler...

Ha.. bir de yine ara sıra
Tanrının gazabı inmekte
Depremler ,hastalıklar
Eksik olmuyor hiç
Kazalar belalar
O gencecik canların
Kahpece vurulması yok mu
O ,Gazapların en büyüğü
İnsanların bazıları
Olanların nedenini
Kader deyip geçiştirirken
Ne şiş yansın
Ne de kebap dercesine
Beyinsiz kafalarını
Kuma gömenler var ya
Hiç eksilmedi aksine
Mantar gibi çoğalmakta...

Hiç üzülme
Erken terk ettim diye
Bu arsız evreni
Bu devirde İnsanlar şimdi
Ölmeden yaşamakta
Cehennemi...

Kıssadan hisse derler ya
Nedendir bilinmez
Bu insan denen varlık
Ne mene şeydir ki
Yaşananlardan hiç ders almaz
Habire doldurmak ister kesesini
.................................... ahhh.
Ahmak insan müsveddeleri
Bilmezsiniz ki...
Yoktur kefenin cebi.