Cehennemin Dibi

Sen,ben ve onlar...
Korkularımın bermuda şeytan üçlemesi,
İçine kurt düşmüş,
Saçlarının rengi solmuş,
Uzun yüz hatları kesilmiş ve kısaltılmış cümleler gibi,
Gözbebekleri acımasız katil çocuklar gibi,
Ağır ağır islenmiş sahtelikler ve ahmaklığım,
Özü ayrı dili ayrı söz söyleyenler,
Onlar büyücü kaftanı dar omuzlarında
Ve çengel şeklinde burunları
Üçgenden şapkaları,
Ucu körelmiş iğnelerle deşiyorlar kaybettiklerimizi
Uzanmadı eller yakına
Bin kafadan çıkan sesler bir bedene mühürlendi...

En çok günah hangi mahlukata adanmıştı?
Sonra salına salına tenha ormanlara yollanmıştı...
Bu ben miyim?
Ne çok sordum kendime beş heceli soruları
Ve onca kötülüğe verdiğim cevapları
Ne çok yargıladım kendimi yargısız hüküm verilişlerimi...
Anlamadılar...
Arkamı döndüğümde alelacele geçirdiler ilmeği boynuma
Sonra o beş kişilik ordularıyla mağlup ettiler
Kırdılar...
Söz dolandı küçük ağızlarda,
Saplandı sağdan ikinci parmağıma...
Bırakmadılar...
Aldıkları neydi?
Bir adim vardı benim cinsiyetime yüklenen
Renklerim yoktu
Bir şeyler vardı uzaktı
Ama vardı...
Şimdi kaynattıkları kazanların
Tutamayız dedikleri korların içindeler...
Ben mi?
Ben değilim artik...