Çek Ellerini Bedenimden

-Ya hiç konuşamadan sessiz kalanlar-

ben çocuğum,
güneşe merdiven dayamış
haram değmeyen
hayallerim var

gökyüzü benim
denizler benim
mavi de benim pembe de benim

yaşamın başlangıcında
bahar dalıyım
dilediğim kadar açar çiçeklerim
dilediğiniz gibi derleyin beni
sevin...

-çocuklar büyüyünce canavar mı olur anne?

sen,
sen,insan olmayan mahluk
çek elini bedenimden
leş kokuyorsun

vicdansız ellerini uzak tut benden
insanlık dışı dürtülerinle
yok etme yarınlarımı
ç/alma masumiyetimi

söktüğünde hayatımı
dikilmiyor yaralarım
duvar diplerine siniyor yüreğim
kışlar birikiyor penceremde
ellerim üşüyor
bedenim titriyor

çocuğum ben,
sokakta oynayan
otobüslerin camından bakıp
telgraf tellerini sayan
kokuşmuşluğunla
yok etme beni

irin akan bakışlarını
uzak tut bedenimden
eline bulaştırdığın kan lekeleri
küf kokuyor
yaklaşma bana

güneş yüzlü çocuğum ben
damla damla büyüyor yaşım
ellerim küçük yüreğim büyük
pürüzsüz tenimi soldurma

toprakları bereketlendiren
sevimli tomurcuğum
kurumuş gül gibi
kırılgan dallarım
hoyratça
adice
şerefsizce
kırma dallarımı


ışığımı söndürme

dokunma bana
tecavüz etme
dövme beni
musalla taşı değil yerim
öldürme beni
yok etme

senin çürümüş yüreğini
kara yüzünü
toprak bile kabul etmez

insan değilsin sen
yüzsüzsün
çıbansın


gidecek yerin yok

yok...