Çekemiyorum
Kedimi çekemiyorum,
Aldırmaz,
Haylaz mı haylaz.
Tembelliğin heykelini dikelim deseler,
Kedimi bilirim.
Saatlerce boş laflar dizerim satır satır
Parçalarım edebiyatı.
Sanki söz kalmadı
Şairlik düştü yere
Ben kaldım
Yazdığım, işte.
Yok yok gerçek bu;
İki satır okurdum eskiden
Bir satır yazmazdım.
Şimdi kırk satır mı?
Kırk para mı diyorlar,
Kırk satır diyorum.
Enimi boyumu çekiştiyorum,
Büyümüyorum,
Dar kafam,
Almıyor, aldıramıyorum.
Televizyon, internet
Arası bir yerdeyim
Git gel.
Boşluğun en derinlerinde,
İkiyüz üçyüz metre
Karanlığımı eşiyorum.
Işık bulmaya zaman yok.
Ben kendimi biliyorum işte
Büyük bir boşluk arkadaş
Çekemiyorum çok ağır.
(Ocak 2010)
Yok yok gerçek bu; İki satır okurdum eskiden Bir satır yazmazdım. Şimdi kırk satır mı? Kırk para mı diyorlar, Kırk satır diyorum.
bu iş para değil duygu işi
yürek işi şair dost.
yüreğim çaglamış yine dizelere .
okumak bir keyifti.
saygılar.
evet bazen insan kendini bile cekemez hale gelir👍cok kutladim sizi