Çeker Gidersin Bir Gün

Satırlarda sevdalar, sanırsın ki kendine
Damla damla nağmeler, alır gidersin her gün.
Su yerine alevler, düşer gönül bendine
Başın düşünce öne, çeker gidersin bir gün.

Yanan dağ gibi kalbin, geride kalır külü
Kırık dökük enkazda, tüter ince bir duman.
Karanlık bir tül sarar, suskun kalan bülbülü
Ne özünde bir umut, nede gönülde güman.

Okyanusça çağlayan, sineden eser kalmaz
Sükûtun hükmü sürer, kıpırdamaz tek yaprak
Doluya koysan olmaz, boşa eklesen dolmaz
Umut yerle bir olur, tene değince toprak.