Ceketsiz

Ceketini alıp çıkıp gitmelik değil sevda

Ruhunda depremler

Kalbinde özlemler

Aklında hayaller kaldıysa

Ceketini alıp gittiysen

Kalbin de bende değilse

Sevdalı olmamışsın demektir zaten bana

Ruhumun her bir metrekaresine seni

Kalbimin her bir santimine aşkı sığdırdım

Yokluğun da lüks değil

Varlığın musalla taşına yatan ezber

Şimdi söyle bana;

Ceketle mi çıkıp gidilir

Kalple, kalpten mi?

Gitmeyi sen bilmezsin

Ceketin bilir

Bir de kalbi olan

Ben giderim, kalpten

Yokluğun şükürdür yalnızlığa

Bana merhemi olmaz artık

Sınırlar çizildi

Öksüzsün artık sen

Şiirlerim doğurmayacak her yeni güne seni

Şairenin şiire dokunuşu

Ceketsiz gidişiyle olur

Kapıya hoşça kalımı astım

Oku ve dokun gidişime

Bir daha gitmek bile gelmeyecek kor evine