Çekirge de Pes Etti

Bir sesi vardı yalvarır gibi
Çalmadan duramazdı zavallı çekirge
Bir adım attı bin ah duydu
Topal ayağı bir dikene tutuldu
Bir sıçradı
Çığlıklar duyuldu çevrede
Bir çekirge feryadıydı bu
Kimse anlamıyordu
Bu çekirgenin ilk sıçrayışıydı
Devam etti, sıçramak istedi
Daha fazla dayanamadı
Çekirge de pes etti
Ama ölene dek ötmeye sevdalıydı
Sesini elbette duyarlardı
Bir çekirge bile dayanıyordu acıya
Pes etse bile yine direniyordu
Sesini duyacak biri olduğunu biliyordu
Ya bana ne oluyordu
Bir çekirge kadar değil miydim yani
Pes mi edecektim zorluğa
Teslim mi vardı
Bu çekirge pes mi etmişti
İçimdeki çekirge nerelere gizlenmişti
Sıçramaktan yorulmuş muydu, garip miydi
Bu feryadı duymak zamana aitti
Çığlıklar dilde kilitti
Bir şiir bu acıyı tarife yetti
Evet
İçimdeki çekirge de pes etti.