Çemberde İğne İplik Oya
Gidene dur denir mi?
Giden elden gelir mi?
...
Yağan yağmur göğe yükselir mi?
Esen rüzgar tutulur mu?
Seven sevdiğinden vazgeçer mi?
Zaman, hiç durur mu?
Saçlara kırağı düşer mi?
Ya da insan gençleşir mi?
...
Şimdi sen orada
Ben yokluğunda
Çemberde iğne, iplik, oya...
Anlıma nakış işle doya doya...
Kader deyip yaşasın bu garip....
...
Su akar beli eğri dereden,
Kumunu yuvarlar önü sıra,
Gözümden yaşı akar inceden,
Gamı söker ciğerimden, önü sıra.
...
Gidene dur demek kolay mı?
Yahut geri dönmek, hiç değil...
Yolun yukarısında,
Çamın gölgesine uzanmak gibi yaşamak
Bir kuytuya en değerlini saklamak...
Ya da karşındakinin acısını anlamak,
Hiç değil..
"Alnıma nakış işle doya doya /Kader deyip yaşasın bu garip", yereli evrensel ile birleştirmenin güzel bir örneğiydi bu kısım. ". Kutlarım kaleminizi, sevgiyle.
Güle güle diyemem ardından, Hiç gülmedi yüzüm sen gideli, Elveda diyemem ardından, Uykular da hala yanımdasın canım babam!