Cemre

Güvercinlerin doğduğu
Yerde geceye serpilen gri
Ve kırmızı,
Kartalların uçtuğu
Yere götürürdü
Yüreklerimizi

Hiçbir
Renk daha anlamlı değil
Terinin eksikliği
Ve hiçbir sabah
Tazeleştirmiyor tenimi.

Ne kolay
Geceye bırakmak bedeni
Ne zor yitirilmemiş
Bir yarına koşmak
Ne dayanılmaz
Sensizlik örneği

Cemrenin pastoral izi
Dallar tomurcuğa hareketlendi
Yeşile dönüyor toprak
Nefesim daha bir sıcak
Aşk kapıda beklemekte bizi.

MZY20050305