Cemreler

Çocuktum ufacıktım
Mehtaplı gecelerde hayaller kurardım
Bulutlar dolusuydu dileklerim
Hayali kanatlarımla
Yıldızlara uçardım
Orada en yukarda en parlak yıldız da
Altından bir sarayım vardı
En güzel yiyecekler pastalar çörekler
Çeşit çeşit meyveler

Sofralar kurardım fakirlere
Ne isterlerse yesinler içsinler diye
Öksüz çocuklara anne kokusunda çiçekler verirdim
Koklasınlar,okşasınlar hiç ağlamasınlar diye

Benim yıldızımdı adını cennet koymuştum
Yoksullar garipler misafirlerim
Çeşit çeşit kuşlarım vardı
En güzel şarkıları söyler ahenkle öterlerdi
Mutlu olsun yalnızlar, avunsun aşıklar diye

Ve bendim baharı kucaklayan
İkinci cemre düştüğünde suya
Gürül gürül akan şelalelerde çağladım
Billur sularında nehirlerin
Çocukluğumun
Bütün umutlarını hayallerini
Kocaman bir yağmur damlasında toplayıp
Gökkuşağıyla yeryüzüne yolladım

Üçüncü cemre düştüğünde toprağa
Ben sonbaharıma gizlenip
İçimdeki hiç büyümeyen çocukla
Belki de şair olacaktım...

Gülcenaz