Cemreyle Güzellik

Eğer rüyalar, aşikâr olup bir gün gerçek olsa,
Hayat, ne güzel olur dostça bir halde yaşansa,
Yaşamda birlik ve beraberlik bitmeden var olsa,
İnsanoğlu yaşamdan bıkmazdı gözyaşları akmasa..

Hissedilmezdi müthiş olan kışın donduran soğuğu,
Hiç yakmazdı yaz aylarının yakan sıcağı kavurucu,
Sevgilerle yaşanarak geçen günler hep bahar olurdu,
Tüm mevsimlerde çiçekler solmaz daima açık olurdu.

Yalan dünyada çıkarlar uğruna hiç savaşlar olmazdı,
Gönüllerde dostluklar pekişir hiç kavgalar olmazdı,
Dinerdi ana babaların akan gözyaşları artık akmazdı,
Mecliste kahveler içilir, gençler doyasıya aşk yaşardı.

Gözlerini kapatarak kur düşlerini ey güzel insan,
Ne güzel olacak bak ve düşün yaşamda yaşanan,
Yeter ki kötülükler içine düşüp olmayasın hüsran,
Yaşamı, hayatı sevgilerle kucakla ki kalasın hayran..

Bir kış mevsimi geçti bak bahar geldi yeniden,
Cemre düştü dağlardaki karlar henüz erimeden,
Çiçekler tomurcuk vermeye başladı işte yeniden,
Gönülde sevgiler artsın güneş toprağa gülerken,

Cemre düşünce toprağa ayaz nebatat canlanır,
Unutulan beklenen günler baharlarla hatırlanır,
Meltem rüzgarları eser, ferahlar dünyayı ısıtır,
Baharın gelişini ısınan gönle cemreler anlatır.

Güzelliği yaşamı düşün bitip son olup gitmeden,
Kin kusmayı değil, dostluk tohumları ek gitmeden,
Cemreyle gelen güzel baharda gezip dolaşırken,
Çek baharın güzelliğini içine, güzelliğini düşlerken...