Cennet Kuşları Şiirde Bile Ölmemeli

Tamda..
Akşamın güneşe veda anında
Uçarı, bir cennet kuşu
Konamadan gül dalına
Ve hatta ağlayamadan
Yüreği hançerlenmişçesine
Gül dibine
Düşüverdi.!
Kaç çift göz baktı geçti
Kaç çift ayak ezip geçmek istedi
Kimseler önemsemedi...
Dilinde ki umutlarını
Dudaklarında ki hecelerini
Yüreğinde ki sevmelerini
Söyleyemedi...
Yıllar öncesini..
Bir o biliyordu
Bir o.!
Rüzgârda yapraklar konuştu
Karanlık gecelerde yıldızlar
O ise sustu...
İçinde ki bir başka o
Diyordu.!
''An gelse''
Bir kıvılcım düşüverse''
Kök salsa
Boy verse
Tadılmamışları tatsam
Sevmeler yaşasam
Sıkı sıkı sarılsam
Aynalara baksam
Saçlarımı onun için tarasam
O sevdikçe güzelleşsem
Şiirler okusam
Şarkılar söylesem
Tamam, işte desem
Onu içimde saklasam...
Olmadı...
Önce gözlerini açtı
Sonra kanatlarını
Tutunup gül dalına
İki küçük adım attı
O deli şairin sözleri geldi aklına
Yaşamda ne olasılıklar vardır bilemezsin...
Kıpırdadı dudakları
Bozdu suskunluğunu
Yalancı...