Cennete Meylet

o şehrin sahiliyim artık
destursuz demir attığın

sana söz, söz almak yok
gözüm alamasam da, göz koymak yok

sen od olup yakarken
ben duman olup boğarım
yeter ki sen sönme
ben küllerimden tekrar doğarım
kar olup yağsan da
güz gülüyüm, soğuk vurmaz beni
sen yeter ki erime
erinme...
kokumu al, korkumu al
her yaprağım ayrı cennet
yeter ki sen cennete meylet



//anladım ki, zor seven, çok seviyormuş//