Cennetin Ilk Günü

son şansımsın
İyi kalabilmem için son fırsatımsım
çamura hiç bu kadar yakın olmamıştım
bulanık görünmemişti hiç bu kadar suretim
yaşamın kirinden kaçamıyor insan
sisli hürriyet bizimkisi
üzerime değen kire alıştım
kuruyunca ufalıyorum geçiyor,
suya tutunca hiç bir şey görünmüyor.
bulanıklığım doğumumdan,
etimi hissettiğimde kaçmak istememden,
dönüşüm senden dünyaya,
ellerinden,
dokunmandan,
beni mutlu kıldığın anlarımdan.
son şansımsın
dünyayı sevebilmem için son fırsatım,
hüznümün kepenklerini indirmem için son zamanım
ömrümün gece yarılarında dönüşümümsün
tutuklu halimin değişmesi için iznin gerek
bilincimden sıyrılması için kelepçelerin
seni seviyorumun şart
bir gece uykudan adınla uyanmak
tüm savunmalarımın ana noktası
bir gece sana inanmak rüyalarımda
tüm suskunluğunun açılımı
biriken hayırlarının karşılığını istiyorum
her hayırın için bir gülüş
her kopan parçam için bir söz
protezde olsa bir sevgi istiyorum yüreğinden.
çekiliş tarihi ne zaman aşkımın,
büyük ikramiyeye yakınlığım
kalbinin kaçta kaçı kadar
kaç metre karesinde yaşayabilirim ömrümü
ne kadar süreyle ikametim sürer
hayatımın kurtuluş tarihi ne gün,
bitecek mi bu kanlı özgürlük mücadelem
başlayacak mı aşka hüküm direnişim
İşgalden ne zaman kurtulacak bu inanca aç yüreğim
bu hasta adam koşacak mı yeniden.
son şansımsın
dar geliyor artık aşkın kalbime
topuklarına basıyorum aşkının
kalbim yaralar içinde
sığmıyorum hiçbir yere
sığmıyor sevgim dört duvar kapısız hiçliğime
pencereler açıyorum bir tek sana inancım için
sana inanmak istiyorum
seninle sevilmek
seninle hak etmek
seninle sorgulanmak
seninle aklanmak
seninle cennetin ilk gününde ölmek
ölümsüzleşmek.