Cennetlik Çocuklar

(engelli öğrencilerime)

Çocuklar...
Çocuklar ...
Benim,senin, bizim Çocuklarımız...
Çocukken adamlar.
Adamken çocuklar...
Tek yumurta ikizi gibi birbirine benzeyen
Çekik gözlü olanlar
ve Onlar:
Dilleri; kocaman yürekleri kadar,
sevgileri kadar
Korkuları küçücük, dünyaları kadar
Nefreti bilmezler, öğretemezsinizde
Okumak kadar, yazmak kadar...


İç dünyalarına kimseyi sokmayanlar
Arzularını, özlemlerini sır gibi saklayanlar
Ve onlar:
Yakışıklı, ve güzeller güzeli;
Sevdasına tutulacak kadar.



Yoktur inanın!
Leyla ?da , Mecnun ?da onlar kadar sevgi insana
Yunus Emre kadar
Mevlana kadar
Pir Sultan kadar, can cana...
Ama Onlar
Saçı biraz okşansın isterler,
Gönlü biraz alınsın
Bana sor , beni tut, benimle konuş
Hatta bana vur derler.
Bir tek dokunuş ister.
Çocuklar,Çocuklar, Çocuklar ...
Dokunulmaya muhtaçlar.


Atatürk'ü bilirler resimlerinden
Açılır gözleri fal taşı kadar
Şiirler okurlar bayramlarda, dilleri döndüğünce
Düşmanları kovdu derler yurttan,
düşmanı bilmezler,
düşmanlık bilmezler.
Tertemiz yürekleri bir Peygamber kadar.


Onlar kirletmedi bu dünyayı böylesine
Atmadı nükleer atıkları denizlere
Yakmadı ormanları,öldürmedi doğayı
Oku, kılıcı, tüfeği, tankı,topu onlar icat etmedi
Onlar başlatmadı dünya savaşlarını
milyonların öldüğü,
anasız, babasız, yavrusuz kaldığı...
Ve Onlar atmadı Hiroşima'ya, Nagazaki 'ye atom bombasını
Onlar yakmadı gaz odalarında binlerce insanı
Onlar kurşunlamadı,
Babasıyla kucağındaki körpecik Filistinliyi
Çocuklar, çocuklar,çocuklar...
Onlar tertemiz insanlar



İşte Onlar:
Benim çocuğum
Senin çocuğun
Bizim çocuklarımız
Ve Onlar değil ...
Dostluk, kardeşlik, barış engelliyiz...
Sevgiden sevdadan özürlüyüz biz...

Ve Onlar: Çocuklarımız...
Onlar Cennetlik çocuklar.



18.02.2002