Cephe

aciz bir cana kaç cepheden saldırılır
temmuz sıcağında
üstelik her yer alev alevken
daha ne kadar acı verilebilir gözlerin.
cehennem tasvirleri ile süslenen bedenime
daha kaç zebani kendi imzasını atmak için yarışır
hor görülsem de
problemin sonucunu bulmak isterim
var olmam problemin çözüm noktası
ve sen problemin bilinmeyeniyken
daha kaç ömür tüketmem gerekecek
bir hayırına daha kaç jilet atmam gerekecek
bileklerimde inceldi kesiklerden
yeni bir damar bulmam gerekecek
ölmeyeyim daha
anlamak isterim çünkü varlığımın içindeki seni
bir gidişine bunca cümle sığdırabiliyorsam
gözyaşlarım ile yağmurlara kafa tutabiliyorsam
ismine on yerden methiyeler düzebiliyorsam
bir anlamı yok diyemem yaşamamın.
defedilmiş yüreğimin anlamı nasılsa
korku nedir bilmezken
gördüğü her köşeye saklanan yüreğim diyebiliyorsam
senin derman olsun diye
söylediğin birkaç sözün peşine takılan yüreğim diyebiliyorsam
öl artık yüreğim
bende kurtulayım diyebiliyorsam
var demektir anlamı her şeyin.
en hızlı yoldan sana ulaşabilmem için
kaç hayattan daha gözüm kapalı
geçmem gerekecek bilmiyorum
her istasyon beni tanırken
günlerce seni beklediğimi biliyorlarken
her gelmeyişinin
benden düşürdüğü parçalar ortadayken
kan izleri delil olarak açıkken
var işte anlamı hayatımın derken
aslında her şeye boş vermişken
son sen kalmışken.
ölümü bekleyeceğim
ölüm sen nelerden öteymişsin
bana anlatacaksın yanına geldiğimde
çektiğim acılara eşittir koyup
açıklayacaksın her şeyi
anlam yok diyeceksin belki de
her şey boş diyeceksin
o gördüğün gözler öldü bak diyeceksin
ben yalanlayacağım seni illa
haklı çıkacaksın yok olacağım inadımla
o anlamım olarak kalacak ama