Ceplerimize Mutluluğu Sakladığımızdan Beri

Üstümüzde binlerce acı
binlerce göz değmemiş günahlarla

dilimizin ucuna gelen
kelimeleri yutkunmaya başladığımızda
acı'ya da
göz yaşına da
alışıyoruz ...

misafiri bol odalarda

ne söylerseniz söyleyin
ne söylersek söyleyelim
gözlerimizde dinlemiyor artık bizi

ceplerimizde mutluluğu sakladığımızdan beri

içimize tıka basa doldurmuşuz yalnızlığı
sonra suçlusunu arıyor

gece ölüleri gibi firar ediyoruz kapı aralığından

Oysa ki!
hayat dediğimiz
mezatta satılan
antikadan başka nedir ki!

biz bize ait olanları yaşadığımızı zannediyorduk
oysa ki!
günahı bol
hacizli hayatlarmış mahkeme tutanaklarında zapta geçen

abdestsiz
celladımız sokak başında beklerken

neden ?
her sabah kalktığımızda
kendimizi bir yalana inandırıyoruz...