Çerçevesiz

çerçevesiz kaldı geceler,
boş duvar yüzleriyle
asılı durdu yüzlerim dudaklarımda.
senden bir işaret bekledim,
bir koku, bir bakış veya bir nefes alış.
durdu duracak zamanın
yakamdan kopmasını bekledim
yalandan konuşurken yalandan insanlara..
seni bekledim, dağ gibi
dayanacağım günü bekledim
kucağın dünyaymışçasına.
göller gibi durulurken bedenim,
nehirler gibi akmak istedim sana doğru.
sabahlara kadar düşlere bakmak yetmiyor,
artık gecelere kadar da düşlerdeyim.
nefesim bitene kadar
sensiz günlerin tesellisindeyim;
gün ile hece arasında mahsur
bir düş döngüsünden ibaret olsa da..