Ceren

uzayan yolların kaygısız

korkusuz sonsuz bakışlarına düşmüş

üç beş adım sonrasına muamma

hayata dik adımlar atmış adamların

anlatılamamış hikayelerini

deyivereyim mi sana çocuk

‘’gurbete gidenin yarini el alır’’

kaç kadırga batırdı denize

rüzgardan cefa fırtınadan sefa alan

ay ışığı sevdalısı yüreğim

Açık bırak kapılarını

gece girmez ise hece girer içeri

duvara astığın sazın kahrını

kopunca teli anlarsın

aldırma alışma vaktin gelince

yaşlanmak diyorlar bunun adına

ölümün aman bilmez gelişi

sınırsız ülkeler düşleyen atları da çatlatır

aynalar kırılıyor peş peşe

hayaller tükeniyor ve ben bitiyorum

iyi biliyorum dönemeyeceğim zamanlardayım

şimdi çoban yıldızı parlıyor

yön gösterme telaşında turnalar

sis çökmüş tepelerine aşina dağlarımın

suskunluğumu da en fena bilenlerdensin

kalkıp semaya durmalı o an bu andır

pirim efendim sevgilim yare gidelim