Çernobil Üzerine

Bu kış yoksul halk sofrasında
Bir demlik çay olarak yaşadım.

Kirli alüminyum kaplar'da
Ve küçük bardaklar'da
Bıraktım birer birer
tanelerimi.

Kömür karası bedenim
Üzerimdeki zehiri
İhbar edemeyecek kadar çırakdı;

Büyük insanlar
Galler'de koyunların
Bulgaristan'da çocukların
Karadeniz de solan yapraklarımızın
Farkında bile olmadılar.

Ey
Aç gözlü yılanlar...!
Kaburgalarını görmekteyim
Fakir halkların,

Kanserli çocukların,
Damlayan göz yaşlarını
Akıtmaktayım
Yapraklarıma,
Temizleyebilmesi
Umuduyla
Üzerimdeki
Pis kokunuzu.

Onca soruyla geldim
Tükendim her bir yudumda,
Artık ölüm zamanı
Susmalı ve savrulmalı
Karadeniz kıyılarına,

Bu kış bir tutam çaydım
Kahvehanelerde,
Televizyonlarda,
Çıtır simitlerin yanı başında.

Şimdilerde
Çernobilde bir vakkayım

Aç gözlü Avrupalıların
Dramla son bulan
Oyunlarının

Hopa'da katledilen
Küçük bir parçasıyım..