Çeşm-i Siyah

çeşmi siyah; siyah gözlü yar

/güzel, siyah gözlü yar/

kalbimin şuracığında bir acı var
'anne acımı'n hemen yanında

ah mihrimah sultan neredesin
sana anlatacaklarım var.

/denizi..
ve ona bakan siyah gözleri../

bir mektup,
iki kelime,
okunmuyor.

dağlar, yollar uzuyor

iki kelime..
düşünüyorum
uzuyor geçmişe yıllar .
kalbimden doğru bakıyorum,
büyüyor,
bu kez okuyorum..
başı ben,
sonu ben değil,

iki kelime.

ah mihrimah sultan..
bir acıyı ne kadar taşır insan.

siyah gözler mi , artık yar değil
kız kulesi, üsküdar üzgün..

/ben de/

deniz durgun.
dipte kalmış yosunlar,
kıyıya bir vursa ah.

bildiğim,tek iki kelime
sonu ben değil,
bana değil..

güneş vuruyor saçlarına dalga dalga
gözleri istemese de ışıldıyor
deniz suskun.
fırtına yüreğinde en dipte

"..benim için git"

elimde değil
siyah tülbent uzatıyorum
geçmişi usulca örtsün diye
çeşm-i siyahın yerine.

"gitmen gerektiğini bilerek git.."

giderim
sen gidersen, çok durmam ben de
birgün ben de giderim..


(15 Şubat, 16.39)


Başını bilmediğim bir roman,
yaşanmış bir hikaye..