Çeşmanı O Mehveşin

bir de beni sorsaydın keşke

bir ağaç gibiydim ben de

sarılırken gökyüzüne

sorsaydın

neden kesildiğimi 

gökyüzü güneşi kaybettiğinde

bir bulut gibiydim ben de

gökyüzünde yalnız dolaştım

anladım

özgürlük

hiçbir yere ait olamamakmış

toprak yağmuru kaybettiğinde

bir de bana sorsaydın keşke

geçmişin koynunda

geleceği neden uyuttuğumu

sorsaydın anlardın

neden hep şimdiyi kaçırdığımı

insan umudu kaybettiğinde

bir rüya gibiydim ben de

çeşmanın ufkumda yıldız misali

her gece içimde uyuyorsun

terkedersin diye geceleri

gerçek olmaktan korktum

yıldız ışığını kaybettiğinde