Çeşme

Bir vakit
Çeşme başında
Yüzüm gözüme
Gözüm suya karışırsa
O gün can
Türkü yıkılmıştır üzerime
Sevdiğim düşmüştür
Aklıma

Kuşlar bile
Vakitsiz göçü bilmez
Beylik kime kala
İpe serilmiş
Un gibisin sevince
Gurbetsin can
Kanatsız olsanda

Ölüm
Alay eder gider
Su yolunu bulur
Gitmek kadar
Soğuk şu çeşmenin dili
Ahh can
Alnım tavanda
Odam kireçtir benim