Cevapsız Kapı Çağrıları

sensiz uyandığım bilmem kaçıncı günün ardından yazıyorum bunları sana

el ne der diye bıraktığın ellerimle üstelik

sana o zaman kendimi ifade edemeyişimi kurtarmak istercesine

beyaz bir kâğıda masmavi bir gitmeyle döküyorum içimi

tüm hayatı içinde yaşayan insanların yaptığı gibi

senden sonra içimde yaşayan seninle çok kavga ettim

çoğunda ben haklı çıkıyorum

bunun ne faydası olacaksa artık

her sabah uyandığımda

bir elimi yatağın hep diğer tarafında buluyorum

soğuk bir boşlukta

bulamadığım tek şey ise sen oluyorsun bu girdap sabahlarda

belli belirsiz kokundan ayrılıp yatağı terk etmem biraz zaman alıyor

istemsizce atılan adımlar eşliğinde mutfağa doğru ilerleyip

masanın bir köşesine oturuyorum

senin oturduğun sandalyeye bakmak

istemiyorum ama gözüm kayıyor hep

bıraktığın o boşluğa

sonra bir sigara yakıyorum

kahvaltı beni bırakalı çok oldu

nefret ederdin kahvaltıdan önce sigara içmemden..

öksürükten boğulurken sana olan tüm hislerim

paramparça şimdi sigarayı tutan sensiz ellerim

içime dolan hüzünbaz nefeslerim

ve duvarlara çarpan bu sessizlikle

kendimin kimsesiziyim

muhtemelen bu yazdıklarım da

gözlerinden uzakta evimin duvarında asılı kalacak

hiç bilmeyeceksin yokluğunda olmayanları

olanları

olacaklara adım atmayışlarımı

merak etme iyiyim ben

bu kelimenin bütün sahtekârlığıyla üstelik

ama yine de kötü olan insanların 'iyiyim' derken

aslında iyi olmak istediğini de inkâr edemem

bu eve de hiç olmadığım kadar yabancıyım artık

üstüme gelen duvarların dili olmasa da haklılar

söndürmeyi unuttuğum ışıkları hiç yakmıyorum

sanırım kalıcı bir çözüm oldu bu

telefonum çokça çalıyor bilmediğim numaralar da var

en çok onlar kalbimin hızla çarpmasına neden oluyor

ama güzel hislerim gibi onları da meşgule veriyorum hep

bir de kapı çalıyor ara sıra ama

kapıları meşgule veremiyorum çünkü

ilk zamanlar cevapsız kapılar yüzünden

komşular beni öldü zannedip polis çağırmıştı

zoraki bakıyorum işte tüm kapı çağrılarına

bakıyorum ama kapıda duran insanlara değil

bu yüzden biraz tuhaf bakıyor onlar da bana

ben daha uzaklara

çok daha uzaklara gitmek istiyorum bakarken

tahtalı bir köy var ya hani uzakta

heybemde bir dünya ağrısı ile

uzakların divanesi ve yolcusuyum şimdilerde

sen iyi ol

çünkü 'iyiyim' ben