Cevherin Bana Yazgı

bu kent uçurum
gidersen bu şehir duyar mı?
haykıran sensizlğini

ne umudun uçan kuşun yoluna düş
nede geşmişin gününe s/ay

ve
bir mektup yolla yoluna
haberini salsanda artık geç k/alındı
gayri yollar ayrıldı

bize kalan hasreti yüreğe sardık
yalnız kalan ayrılığım
sensizliği baharıyla y/aşarken
kışa dönen günlerim

adını adımlarken içimde
devamlı açık penceler savrulur
hasretli perdeler
sokaklara kaldı adımlarım

dem tutmuş seslere yürekler
yanar yanık bir sesin türküsü yayılır
sonra
gardiyan seslerine karışır

işte
o zaman içimde yaşarken
anlıyorum mahpus damlarını
ah bilsen
o çay söhbetlerini
tek yüzün, gözün feraklığını değil...
bedene yayılan özgürlüğün çınarı serpilir
her olta atışında

bazen görünür olta atanlara karşı ters dönenlere
adam kafayı yemiş sözleriyle
sevinç hüzün yaşanır havluda
kuş bakışı baksan kuşa benzeriz
hepimiz havluda döneriz

susuyorum
o kentin varoşları gibiyim
seversen yıkılırım
gurbetin mahpus damlarını
sayıklarım
özgürlük kokan gökyüzünü

seni benden alan gözlerini
özlemlerine y/anarım
her sefer alışık olmadığım
cevherin bana yazgı

seni uzakta özlemekte güzel
umudun üstüne...

23*12*11*Karataş