Çeyiz Lekesi

Hadi gel bu gece...
Daha görmeden güneş beyazını en renksiz halinle gel...

Tozlar yutuyorum dilimin tüy köklerinde kalan
Siyah poşet içinde hayvan postu hala sıcak
Bir kaç damla kan dökülüyor çeyizden bozma oyaların üzerine
Uğursuzluk bu!

Sana bana ona herkese ses veriyorum
Ve diğer yanda kabartıp kulak zarımı yontuyorum tırnaklarımı
Alevlerin dölleri saçılıp etrafa,
Tüm evren gebe korlara
Heryer günah yanığı...

Cahillerden tutunan dilek ağaçları köklerini basınca tuza
Döküldü çabutlar dallardan uzağa
Kalmadı gelinlik kızların çarşaf lekeleri ve doğmamışların sevişmeleri...

Gül ağaçları dibinde çelik çomak oyunları
Yıkıldı evler...

Siz zavallılar evren iki dirhem bir çekirdek olup sardı düşlerinizi
Zenginlik neydi ki ellerimin is lekesi
Kaptırıp kendimi yolun soluna göremedim sağımdan geçenlerimi

Gözlerimin rengi akarken yastığa
Kahrolası nefsim uydu yine dört bacaklıya
Yazmak için biriktirdiklerim belimin gamzelerinde boğuldu...

Hadi gel
Hadi gel
Güneşten renk alıp gel,
Hayır dokunmasın tenine alevlerin merhameti...

Yıllar geçtikçe unuttum o günü
Ahmak başımı yasladığım yerde sancılar birikti...

Hadi gel yeni kafesler ve kurt kapanları var bahçede
Sana tuzaklarım...

Öyle çok özledim ki seni ve bir o kadar unutarak yaktığım takvimleri
Sana inat ama yine seninle...

Hadi gel!
Gelmelisin...

Tenimin rengi unutmadan
Ve değişmeden inançlarım
Bir yaprak daha düşmeden çınarın köküne
Üzerine okuyup üflediğim küfürlerimi duymadan
Şiddetli sancılarım arasında gelmelisin

Bugün eylül bugün hazan
Gittiğin ay içinde tutunup gurursuzluğuma
Yüzümden düşen bin parça eşliğinde
Vücuduma çakar gibi çivilerini
Bir tahta parçasına tutunup
Kahvelerin hatırı için gelmelisin
Hadi gel...