Ceylan Gözyaşı

Ceylanlar ağlıyordu
Sen giderken
Gökyüzünün rengi değişmiş
Toprak çamura dönmüş
Her şey varlık ile yokluk arasında bir yerdeydi
Ardından havaya karışan
Defne kokusu vardı sadece
O an kendimden geçtim ölürcesine
Yaşamak ve ölmek arasında bir yerdeydim
Belki de düştüm sadece
Bildiğini fark edince sevgiyi
Düştüm sesinin geldiği yöne doğru
Ve hiç durmadan
Seni düşündüm biraz hüzünle.
Neden geç geldin bu yaz
Sırılsıklamdım gecelerde
Yalınayak yürüdüğün yollarda
Üşüdüm durdum hep
Yollarını gözleyerek
Bir daha gitme uzaklara
Ağlamasın bir Ceylan bile.

18.05.2009
Şanlıurfa