Çiçeğinden Vazgeçmiş Baharlar

Gözlerimdeki iltihaplanmış geçmişi

Tırnaklarımın arasında yapışmış kinimi

Ağzımın kenarından sarkan şeytanı sözleri

Sök al içimden tanrım

Artık benimle bıraktığın bu beni daha fazla taşıyamıyorum

Bir yalana ortak olmuş gibi yaşıyorum bu hayatı

Eğreti kaldığım her gün için tüm insanlığa bedel ödetiyor gibi hissediyorum

Sanki içimde her gün bir bebeği piç

Bir gülüşü kimsesiz

Bir sevişmeyi bedensiz bırakmış gibi kendimden utanıyorum

Ağlıyorum kimsesiz

Gidecek yerlerimi

Sığınacak limanlarımı

Söyleyecek sözlerimi elimden almışsın gibi tepkisiz yaşıyorum

Bu neyin öfkesi

Hangi günahın ödenmez bedeli

Acizliğin karşılığına denk gelen aklımla

Bu acımasız intikam gösterisinin nedenini anlamıyorum

Söylesene bilmek istiyorum

Gözlerime yapışan

Gözlerime yakıştırdığın bu hüznü taşımak dışında ben bir hiç miyim

Gözümden düştükçe

Dışına çıkıyorum sınırların

Zihnimde karıncalaşmış şehirler kuruyorum

‘Terki diyar’ koyuyorum adını

Gitmeler-i için Tanrılara büyük adaklar adıyorum

Kaybedecek ve ardından hasret duyulacak hiçbir his bırakmıyorum içimde

Hatırlamanın lanetini kaldırıp

Kışın geçmesini özlemle bekleyen baharlarıma unutmanın hafifliğini giydiriyorum

Keşkelerimi

Belkilerimi

Acabalarımı bile

Layık olduğu yere

Cehennemin dibine gömüyorum

Elden gelen şeylerin ele gelmeyeceğini anladım ya

Özgürlüğe giden o yolu

-Seve seve-

Bir hiç olmakla ödüyorum

Farkındayım

Farkındasın

Bana sakın kızma

Düşmanlığım sana değil biliyorsun

Ben sadece

Kendimi düşman gibi gören simsiyah bir ruhla donatılmış olmaya katlanamıyorum

Vazgeçtim kabul

Belki de olmayan sesler duyuyorum başkalarına göre

Ama

Çanlar benim için çalıyor bu defa hissediyorum

İçimde kalan gurur kırıntıları da bitmeden

Artık gitme zamanı geldi sürekli itelendiğim bu yerden

Neyseki

Kötü de olsa gidecek bir yerim var

İyi ki vakit dolmadan kendime gitmeler için bir şehir kurdum

Farkındayım

Tarlasına kuş konmaz

Bacalarında dumanlar tütmez

Acının geçici

Varlığın öylesine olduğu bir şehir bu şehir

Hatta

Kuş seslerinin olmadığı bir gökyüzünün altında

Yatağım yalnız

Uykularım arsız

Umutlarım mezarsız kalacak ama

En azından sabah olunca neyi özlediğimi hatırlamayacağım