Çiçek Yalnızlığım

Sen tarumar bir bahçenin suskun karanfili
Sen sarı huzmelerde büyüyen menekşesin.

Leylak leylak lalelerden ayrılmış akasya
Sen lavanta şişelerinde yediverensin.

Gül gibi terinde solgun mimozalar büyür
Ben öpmeğe kıyamadığım bir fesleğensin.

O akasya tanelerinde hüzzamlar açar
Uzak dağlarda boynu bükük bir kardelensin.

Kırmızı güllerde silinmiş hatıraların
Lale lale lalezar, mor salkımda zerrinsin.

Adı yok artık, siyah-beyaz sensiz yarpuzlar
Hüzün büyütsün şakayık, ağlasın şebboyların.

Söylenecek söz bırakmadı buhur-u meryem
Âhı kaldı Hüsn-ü yusuf'ta kuşkonmazların.

Ağlasın kabrinin üstünde kabir zambakları
Şimdi nasıl da hüzündedir yasemenlerin.
Leyla'nın yüreğinde buram buram reyhanlar
Aşrı aşrı memlekete gelin olmuş gelinciklerin.

Gitti ardına bakmadan bir gece vaktinde
Seni kime sorsun üşüyen manolyaların.

Artık hüzün beni bekler kızılırmak kıyısında
Gözlerinden renk almış yemyeşil çimenlerin

İçimde en eski vatandır lale-i Numanlar,
Salkım salkım kör olmuş erguvanların...