Cide'nin İmansızı

Ey  güzel!

Şerbet-i aşkın zehir olsa ;kurumuş dudaklarım

Getir bana kana kana , kanasa da cigérim ben içerim.

Bu asra sığmadı bizim aşkımız,

Yok oldu tozlu kütüphane raflarında...

Şimdı atıl bir bedende mahkum ruhum,

Rüyalar zindan ...

Şimdi sende bir loş ışığı yaşıyorum...

Güneşin sarısı matlaşmış , 

Gözümün feri matlaşmış,

Nefesim durağılaşmış,

Bi elvedaya  bakıyor kurşun!

Tüm sözler yüreğime batıyor

Tüm o renkler var ya sinirimi bozuyor...

Gökkuşağı bile kurşuñi renklerlerle göğü sarıyor...

Ey gül!

Gülüşün doldu göz kuytuma

Şimdi geceler sana uyanıyor

Irmaklar sana doluyor

Barajlarım sana taşıyor

Bir ben duruluyorum

Azsa da azı dişimin arasında arsız arzular

Bi omuz silkişin durduruyor selimi...

Yıkamıyorum yine bendini

Ket vuruyor cümlelerime asil duruşun...

Sen göğe uçuran güvercinimi

Çığlıklar atıyorum tepine tepine 

Sanki kırmışım parmağımı

Kalem tutmaz olmuş elim

Türkü söylemez olmuşum sanki

Sanki en güzel şiirleri sana yazmamışım gibi

Aynı yataktaki kadını tanımazlığa geliyorum.

Aramızda aşkımızın meyvesi oğul!

Ey güzel şarkıların güftesindeki  kadın!

İnsan insana bunu yapar mı?

Bir avuç avu verde son vereyim ızdırabıma...

Aynı odada iki yabancı gibi

Yaprak döküyorum yazın ortasında

Karyağıyor dallarıma üşüyorum...

 İki kelime Kelamını duysam düğün dernek bağlarım

Ne küslükmüş ölüm gibi soğuk

Ne sevdaymış çıban gibi acısı

Gel tuz bas yaralarıma gönlün soğuyacaksa

Gel bitecekse bu küslük yol saçlarımı gavurun kızı...

Üç günde yaşattın yirmi yılı...

Affet  dinsin içimdeki sızı...

Cide 'nin imansızı...