Çiftliğimiz

biz seninle
Ankara'da o tavşanlı parkın içinde
hani hatırladın mı bir tümsek bulup da
tavuk gibi tünemiştik
oradan daha kolay kuruluyordu hayal herhalde
bulutlara bir adım daha yaklaşmıştık sanki de!
bir çiftlik kuracaktık
içinde envai türden yaratık dolduracaktık.
ben at dedim sen eşek maymun köpek zürafa
neler vardı aklıma şimdi gelmeyen daha!
bukalemun da olsun diye pazarlık ettiğimiz....
bir türlü işin içinden çıkamayınca
işçiler tutup yardımcılarla yönettiğimiz
hayalden öteye ütopyalaşan çiftliğimiz!
şimdi nerede kaldı o heyecan yeğenim,
sen oldun otuz ben otuz iki
ben evli çocuklu,
sen bekar duygulu....
tutmadı planlarımız ya,
o parka da bir daha gidemedik
olsaydı
o parkı da ihya edecektik
hayallerimizin ilk durağı
uğurlu yeri diyecektik.
çocuktuk,büyüdük ya
hayallerimizi iyi besleyemedik.
ah ne güzel de olacaktı
yumurtalar tavuktan
süt inek yoğurt koyundan
daha çıkmadan boyumuz bacadan
büyük adam olacaktık yeğenim.
olmadı
olamadı
el vermedi güzel ülkemin şartları,
yetişemedi hayallerimize paha biçmeye
çalıştığımız işlerin maaşları
hayal olsun ne yapalım
bu da hayal kalsın
günün birinde bir çiftliğe gidip
bizimki kadar güzel olmuş mu diye bakar avunuruz biz de.
nasılsa bizim bile değil artık ülkemin toprakları
bir çiftliğimiz bile olmadı abla diye üzme canını
biraz iyiye yor,
özlemeden önce
kıymetini bilerek yaşa şehir hayatını