Çiğ Süt Kokusunda Umut

Islak kentin kadını
Hayat göğüslerinden süzülen bir diriliş
Yeniden açıyorsun
Çocuklaşıp yeniden yaratıyorsun
Geceye bedenini asıp
Cinayetler işliyorsun duru güzelliğinle.

Ilık bir bahar oluyorsun pencereme
Gözlerimi kapatıp ağıtlar dinliyorum
Dudakların yağmalıyor içimi
Araf sessizliğiyle bekliyor
Sağır edici bir ölüm bu
Ağlayan kahkahalarınız yapışıyor sırtıma
Ellerim yapışıyor günahlarınıza
En masum gülüşlerimle diriliyorum
Yaşam yeniden başlıyor bacak aranda.

/Dinginliğime cenaze törenlerinden kalma bir şarkı eşlik ediyor
Gözlerimi kapatıyorum kayboluyorum ben
Benliğim yeni doğan çocuğun gülüşlerine emanet/

Yaslıyorum sırtımı
Arkam
Sağım
Solum
Kör ebe.

Önümde duran bir adam
Parmakları dokunuyor dudaklarıma
Dudaklarım çöl.
Kırıyorum dizlerimi gövdesine
Sayıklamalar
Kirpiklerimden yağmurlar süzülüyor
Oturuyor kadınlığıma sancı
Yüzümü araladıkça adam
Diriliyorum.
Masallar peydahlıyor yüzüne
Yüzün!
Yıkılmış bir kentin ağıtları
Ben kadının!
Kaldır beni
Soğuk iklimleri getirdim avuçlarına
Yasla dudaklarını boynuma
Mor menekşeler açsın baharlarına.

Yık duvarları önümden
Yeni yeni ıslanan kentine merhaba de!

Kadınlığım bana bağışlayacağın çocuklarına emanet
Korkma!
Avuçladım baharları
Artık dilediğin gibi yağsın yağmurlar
Yasla yüzünü göğsüme
Çiğ süt kokan umutları seriyorum önüne
Havva saklı bahçesinden bakıyor bana
Hadi
Merhaba de.

/Gökyüzü bağışlayan gözlerini dök ayaklarıma
Yemin ediyorum sana
Gözyaşlarım uğramayacak kentine
Islanmayacak kirpiklerin
Çocuklar büyüyecek ağıt kokan dudaklarımın arasında/