Ciğerimi Yaktı

Yağmurla akıp gitti anılar
Yürüdüğümüz yollarda ne bir izimiz kaldı
Nede adımızı kazıdığım o bank yerinde
Şarkımız bile söylenmiyor artık

Saatlerce konuşmadan oturduğumuz o çam ağacı
Hatırlar mısın ? birde yüzüncü yıl parkı vardı
En güzel şiirlerimin ilham kaynağı...
Ve okuldan dönüşünü beklediğim mahallemizin küçük kapısı

Şimdi hiçbiri yerli yerinde değil
Olanlarında üzerine başka anılar yazılı
Memleketim, memleketim ciğerimi yaktı
Seni bana koklatan bütün anılarımızı içine aldı

Şimdi sadece gözyaşlarımı sildiğim bir resmin kaldı
Birde bana beni anlattığın aşk damlamış yazı
Yağmurlar, yağmurlar ciğerimi yaktı
Sana yaptıklarım sensizlikle, sensizlikte anılarla çıktı..

Sensizlik her şeye başka anlamlar kattı
Şarkılar bana pişmanlığımı, gözyaşlarım kıymetini anlattı
Gerçi bunları sana anlatacak bir yüzümde kalmadı
Belki gözlerine düşer de anlatır sana yağmur damlası...

Zamanında seninde yüreğin böyle yandı
Şimdi senin pencereden bakıyorum da herşey ne kadar farklı
Sadece bir umutla beklemek ne kadar acı..
Ve ne kadar acı gözlerinin artık beni aramayışı....

Dön artık geri , dön yok başka ilacı...
Beraber baştan çizelim anıları..
Ne yağmur alıp gidebilsin nede memleketimin insanları...
Sensizlik , sensizlik ciğerimi yaktı....

Sandıktan çıkarttım sivri burun ayakkabılarımı
Ve hiç çıkartmadığım siyah paltomu
Gözlerim zaten hiç değişmedi hala aynı...
Yüzüncü yılda bekleyeceğim artık sensizlik canıma dayandı...
Bu özlem , bu özlem ciğerimi yaktı....