Çığlık Çığlığa Suskun Bir Veda .

Ve gidiyorum ...
Cennetten çıkarken ,cehennem yanıkları yüreğimde ne tuhaf .
İrem bahçelerini sana bırakıyorum .
Denizkızı yüzüm de kalsın ;
Artık Marmara'nın tuzunu tatmayacağım nitekim.
Kınalı ada'nın kimsesiz rüzgarlarını,
Tüm sokaklarını Istanbul'un ,
isimlerimizi kazıdığımız kaldırım taşlarını ,
Ilk öpücüklerin titremelerini ,utangançlığını gizleyen köşebaşlarını ,
Hiçbirini değil ,yalniz bölük börçük yüreğimi götürüyorum...

Ne kalabalık bugün degil mi havalimani ?
Son sigaramin ucundasın ,birazdan söndüreceğim seni .
Cigerlerime nakış misali işli kalıntıların da zamanla terkeder beni .
Unuturum...

Son şarabimizi Çamlıca'da içmiştik değil mi ?
Bir kahkaha bırakmıştım o ağacın altına .
Ağlatır beni diye almam yanıma , kalsın orada .

Niye uzaktan bakıyorsun ki ,
Vedanın hakkını vermeliydik !
Gözyaşlarım içime akıyor ,
Mum gibi içime eriyorum görüyor musun oturduğun masadan ?

Yeşil çiçekli tokam sende kalmıştı degil mi ?
Komşunun kızı çok severdi ; ona ver !
Yok yok ; annem dargın değil sana ,
Anlam vermege calışıyor uzaktan vedana .
Bilir ,gidişim dik kafalılığımdandır ,
Bilir sevdam yüreğimin tam ortasındadır .
Istanbul dar gelir bana bilir...

Uzaktan bakma öyle ne olur ,
Yürek yangınımı körükleme !
Gözünün yaşıma dokunsam ,
Yıkıp geçeceğim yaptiğim tüm kumdan kaleleri ,
Ama olmaz ,yolculuk vakti ...

Dur olduğun yerde !
Suskun vedan her saniye bıçak darbesi gibi iniyor yüregime .
Kan revan icindeyim .
Şeffaf ,oluk oluk kan kaybediyorum .
Bu veda öldürmeden ,
Sevdan yakama yapışmadan ,
Istanbul yakama yapışmadan gitmeliyim...

Evet ; kalpten kolyem boynumda .
Hiç çıkartmadım ki .
Gümüş simli terliklerim ,doğumgünümde almıştın .
Onlar sen gibi .
Bırakamadım ...

Anonsu duyuyor musun ?
Veda vakti ...
Kalpli kolyemi ,gümüş simli terliklerimi ,
İnatla ruhumun cekirdeğinden çıkmayan seni ,
Bir de kendimi götürüyorum.
Geriye kalan ne varsa ,sana bırakıyorum .

Ah biraz cesaretli olsaydın sevdiğim ...
Ben artık gidiyorum ...

2 Eylül 1990

Ilk (g)özagrilarimdan biri olan bu (d)iz(e)ler dökümüne can veren, sevgili Birsu 'ya emegi icin tesekkür ederim... Bir veda sahnesi can buldu sesinde ...