Çığlık Treni

Zaman da s/ağırlaşmıştı gözlerimize
Oysa ki, mutluluğun ayak uçlarında ağlamıştık

Sansürlenmiş duygularımızı bastırdık tenlerimzde ki yaralara
Ve küçük bir çocuğun ağlayışlarında , hapsolmuştuk aslında
Biz vardık
Veya yoktuk
Ama acı vardı, mutluluktan daha güçlü , daha ağır...

Kalkıyordu , çığlıklar treni
Tanrı en önden bir bilet kesmişti bana !
En avazından...

Kalkıyordu bir çığlık treni
Yol yorgunu göz altlarım vardı,
Sessizlik takmıştım saçlarıma
Huzur tüttürüyordum, kapı aralığında
O da kaçak...

Gidiş biletim öyle kağıttan değildi
İntihardan yapılmıştı, en acısızından
En yaralısından...
Üstüne göz yaşlarım tutturulmuştu
Sayısı, koltuk numaram
Ve yağmur yağıyordu içeriye...

Kalkıyordu çığlık treni
Sana giden her yol t/uzak
Benden sana gidişin bedeli ise
Düşen yapraklar kadar ırak...

Y/anıyordu dudaklarım,
Parmak uçlarımda patlıyordu, avazlarım.
Ölen tek ben vardım
Giden sen
Tren de ise kar yağıyor...

Kalkıyordu çığlık treni
Öyle , yavaş yavaş
Usulca öldürüyordu insanı
Bulutlar takınarak...

'Tahir olmakta ayıp değildi Zühre olmakta'

Ama Zühreyi öldürmek ayıptı
Tahir ise katil...

Tahiri öldürmek , ayıptı
Zühre ise katil...

Ne de olsa bütün iş yürekteydi, şairin de dediği gibi

Kalkıyordu çığlıklar treni
Yüreği olanlarda
Aşkın hakkını verenlerde
Aşkı kucaklayanlarda...

N.ALTAY

23 HAZİRAN 2011